Nazım’ın yamacında / M. Hakkı Yazıcı

Nazım’ın yamacında

Dün sabah efkarlandım yine, Lenin Tepelerine gittim

Yüksektir, belki görürüm diye bizim memleketi

Göremedim haliyle, parmaklarımın ucunda yükselip baktıysam da

Karşıda, uzakta Lujniki Stadyumu vardı, Moskova Nehri’nin arkasında

Biraz ötesindeyse Nazım’ı misafir eden Novodeviçiy Manastırı Mezarlığı

Anton Çehov’la, Gogol da var orada

Nazım’la yarenlik ediyorlar arada

Saçları saman sarısı, kirpikleri mavi Vera Nazım’ın ayakucuna uzanmış.

Nazım, hala Anadolu’da bir köy mezarlığına gömülmeyi bekliyor,

Uyarına gelirse, tepesinde bir çınar da olursa taş maş da istemiyor hani…

Korkulukların üzerine çıktım memleketi görürüm diye bu defa

Telaşla bir militsiyoner koştu geldi yanıma

Korkma dedim, atlayacak değilim aşağıya

Daha eksik bir sürü işim var tamamlamaya

Pasport pajalusta, dedi, var mı registratsiya?

Var tavariş militsiyoner, var dedim.

Bir tuhaf baktı yüzüme, görev suratsızlığıyla.

Sordum: Belki sen bilirsin, neler oluyor ortalıkta?

Bir şey demedi, evraklarıma bakıp, spasiba deyip geri verdi

Gerisin geri döndü gitti.

Korsan mitinge gider gibi, bayırdan koşa koşa indim aşağıya

Moskova Nehri’nin kenarında avlanan balıkçılara baktım

Belki Nazım’ın çileli ömrünün bir parçası oltalarına takılmıştır,

Çekip çıkarmışlardır onu mavi suretiyle diye.

Belki takılmıştı da benzetememiş bir şeye

Ne balığa, ne pabuç eskisine

Atmışlardı gerisin geriye

Ola ki terk edip Novodevidiçiy’i, Moskova Nehri’yle akıp

Ayvazovskiy’nin fırtınalı denizlerini falan aşıp

Okyanuslara kavuşmuştu Nazım’ın çileli ömrünün bir parçası

Karayip Denizi kokan Küba kıyılarına varmıştı bile belki

1961 yazı ortalarında mutluluğunun resmini Abidin’in bile yapamadığı Küba’nın

Varmışsa çok şükür, çok şükür o günleri de görmüştür gam yemeden.

Metroyla geçip Sportivnaya’ya, Nazım’ın yanına gittim

Bana yine mutad soruyu sordu

Buralarda on dokuz yaşına rastladın mı?

Biliyordum, rastlaşmıştı o da on dokuz yaşıyla.

Rastladım dedim Lenin Kütüphanesi’nde

Fotoğraflarımız yoktu, ama birbirimizi birden tanıdık

El sıkışmak istedik, ama ellerimiz birbirine dokunmadı

Aramızda kırk yıllık zaman duruyordu.

Elinde Lenin’in “Ne Yapmalı?”sının İngilizcesi vardı,

Ben elimdeki Rusçasını, “Şto delat?”ı gösterdim hava olsun diye.

Ciddi, sert bakışları; Stalinvari kalın bıyıkları vardı.

Yaz günü ve hava sıcak olmasına rağmen ayağında

Hala eskiden benim de giydiğim gibi bitpazarından alınmış Amerikan asker postalları

Üzerinde muhtemelen yine bit pazarından alınmış haki renkli bir asker gömleği ve siyah keten pantolon vardı,

Kış olsa yeşil renkli bir asker parkası giyeceği kesin.

Sanki Latin Amerika dağlarında savaşan bir gerilla timine mensup,

Che’nin yoldaşı bir militan gibi…

Eskiler canlandı yine belleğimde,

Yitirdiğimiz yoldaşları andım,

Dağda, sokakta, zindanda, işkencede,

Durdum, sustum, hüzünlendim.

Biliyor musun ustam, dedim, gerçekten doğru söylemişsin

On sekiz, on dokuzunda en değersiz eşyamız canımızdı.

Senin gibi meğer ne çok şeyi severmişim de

Ancak ben de Altmışında farkına vardım bunun.

13 Haziran 2015, Moskova